O książce: 1991 / Wehikuł czasu to jeden z odwiecznych tematów literatury science fiction. Powiedzieć: to opowieść o wehikule czasu, to znaczy nie mówić o niej nic, a być może zniechęcić czytelników do zapoznania się z nią. A jednak pozwalamy sobie zaoferować czytelnikom inną historię na ten temat. Dlaczego? Tak, bo to dzieło literackie – nie trzeba dodawać! – w żaden sposób nie sprowadza się do tematu. Rozwiązanie tego tematu stanowi jego podstawę; nie co, ale jak. Co jest wyjątkowego w tej decyzji w historii australijskiego pisarza Win N. Whiteforda? Jest to ujawnione w tytule. Modyfikator, wymyślony przez zgarbionego, krótkowzrocznego biedaka, nierozpoznanego, jak to często bywa, przez współczesnych, może poruszać się, podobnie jak w czasie rzeczywistym, tylko w jednym kierunku – do przodu. Nie ma powrotu, nie ma ruchu w przeszłość. Ta słuszna idea została ukazana w historii w sposób przekonujący i pełen eleganckiego humoru. Prawdopodobnie to właśnie przyciągnęło do niego wspaniałą mistrzynię tłumaczeń Norę Gal. To jej ostatnie dzieło. Magazyn „Nauka i Życie” docenił nie tylko doskonały warsztat tłumaczeniowy Nory Jakowlewnej – publikowaliśmy jej tłumaczenia z angielskiego i francuskiego – ale także z radością utożsamił się z jej walką o czystość języka rosyjskiego ze złym i potężnym. wróg – „biurokratka” publikująca rozdziały ze swojej książki „Słowo żywe i martwe” („N. i Zh.” nr 10, 1973; nr 6, 1975; recenzja - „Księga Dokładnego Słowa” nr 8, 1975). Opowiadanie znajduje się w zbiorze beletrystyki australijskiej, przygotowywanym do publikacji przez wydawnictwo Mir».